• Οσοι έχουν αυτισμό δεν είναι ίδιοι, ούτε και όλα τα παιδιά με αυτισμό.
Οι τύποι αυτισμού κυμαίνονται σε διαφορετικές εκφάνσεις, από επικοινωνιακές δεξιότητες, άγχος, κοινωνική αλληλεπίδραση και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές, μεταξύ άλλων. Όπως συμβαίνει με κάθε παιδί, ένα παιδί με αυτισμό πρέπει να αντιμετωπίζεται ως άτομο με τις δικές του ικανότητες και προτιμήσεις.
• Επειδή ο γιος μου δεν μοιάζει με άλλο παιδί με αυτισμό δεν σημαίνει ότι δεν ανήκει στο φάσμα του αυτισμού.
Το να γνωρίσεις ένα παιδί με αυτισμό δεν σημαίνει τίποτα . Γιατί στο κάθε άτομο είναι όλα τόσο διαφορετικά. Και μην βιαστεί κάποιος που γνωρίζει τον γιό μου να μου πεί ότι δεν έχει αυτισμό επειδή φαίνεται τόσο διαφορετικός από το άλλο παιδί που γνωρίζετε στο ανήκει στο φάσμα. Ο αυτισμός δεν φαίνεται πάντα. Υπάρχει μεγάλη άγνοια στην κοινωνία όσον αφορά το φάσμα του αυτισμού. Πολλοί άνθρωποι υποθέτουν ότι τα παιδιά με αυτισμό έχουν ορισμένα αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά του προσώπου ή συγκεκριμένες συνήθειες. Αλλά όπως γνωρίζουμε, κάθε άτομο με αυτισμό είναι διαφορετικό και οι ήπιες περιπτώσεις αυτισμού είναι κοινές. Συχνά η έλλειψη γνώσης των γονέων και των εκπαιδευτικών οδηγεί σε λανθασμένη διάγνωση με αποτέλεσμα τη μη σωστή ένταξη του παιδιού στο κατάλληλο πλαίσιο.
• Το μη λεκτικό παιδί ή ενήλικας, έχει πολλά να πει με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
Ετσι και αλλιώς ζούμε σε μια κοινωνία που δεν είναι καλά εξοπλισμένη για όσους δεν έχουν λόγο. Γνωρίζουμε απο έρευνες ότι περίπου το ένα τρίτο των ατόμων στο φάσμα του αυτισμού δεν μπορούν να μιλήσουν. Ωστόσο, θα ήταν λάθος να υποθέσουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέες, απόψεις και άλλα πράγματα να πουν. Μερικά παιδιά μαθαίνουν τη νοηματική γλώσσα για να επικοινωνούν, ενώ άλλα πληκτρολογούν ή χρησιμοποιούν άλλα εργαλεία.
Το να λες ένα ότι ένα παιδί είναι αυτιστικό και να του δίνεις αυτόν τον ορισμό είναι λάθος γιατί ξεχνάμε ότι πρώτα και κύρια είναι παιδί. Προσπαθήστε όλοι να δείτε κάποιον στο φάσμα για τη μοναδική του προσωπικότητα, τα ταλέντα, τις προτιμήσεις και τις αντιπάθειές του και όχι τις διαφορές που προκαλεί η διάγνωση του αυτισμού του.
Αν θυμάστε ότι ένα παιδί με αυτισμό είναι παιδί μην σας φοβίσει και αφήστε το να παίξει με το δικό σας ή απλά παρότρυνε το δικό σου παιδί να το κάνει παρέα.
Τα άτομα ανεξάρτητα ανεξαρτήτως ηλικίας δεν αισθάνονται άνετα να φύγουν από την ασφάλεια του σπιτιού τους, γιατί νιώθουν ότι οι άλλοι τους συμπεριφέρονται αρνητικά (μη αποδοχή). Αυτό δεν είναι μόνο στενάχωρο για τα άτομα με αυτισμό και τις οικογένειες τούς, αλλά οδηγεί επίσης σε περαιτέρω παρεξήγηση και στίγμα σχετικά με τον αυτισμό στο ευρύ κοινό. Στα παιδιά με αυτισμό αρέσει να παίζουν με τους συνομηλίκους τους και επωφελούνται σε μεγάλο βαθμό από το να συμπεριλαμβάνονται σε πράγματα όπως παιχνίδι, γενέθλια, βόλτες,φαγητό και αθλητικές δραστηριότητες.
Όλοι εμείς οι γονείς αυτιστικών παιδιών γνωρίζουμε καλύτερα τα δικά μας παιδιά καθώς έχουμε αφιερώσει αμέτρητες ώρες ερευνώντας, συμβουλευόμενοι γιατρούς και ειδικούς και γνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες των παιδιών μας και πως μπορούμε με τους καλύτερους τρόπους να αποφύγουμε μια κρίση όταν αυτή συμβεί.
Όταν βρεθείτε κάπου με ένα αυτιστικό παιδί ή ενήλικα μην φοβάστε ότι μπορεί το παιδί σας ή εσείς να «κολλήσετε» τον αυτισμό όπως θα παθαίνατε με ένα κρυολόγημα.
Αν και σήμερα, περισσότερο από ποτέ γνωρίζουμε πράγματα όσον αφορά τον αυτισμό, μέσα από τα ΜΜΕ , το διαδίκτυο, τα άρθρα υπάρχει μια εσφαλμένη αντίληψη που αντιμετωπίζουμε οι γονείς. Ο αυτισμός δεν είναι μεταδοτικός. Δεν μεταδίδεται από το ένα άτομο στο άλλο.
Στην σημερινή κοινωνία δεν χρειαζόμαστε «Αυτιστική ευαισθητοποίηση», χρειαζόμαστε «Αποδοχή του Αυτισμού» και όλων των ατόμων με αναπηρία.
Πολλοί θα έχετε δει τα αυτοκόλλητα σε τοίχους και αυτοκίνητα, τα βραχιόλια, τις αναρτήσεις που γίνονται στο διαδίκτυο και τα μπλουζάκια που καλούν για «Ενημέρωση για τον Αυτισμό». Σε αυτό που επιμένουμε συνεχώς όλοι οι γονείς παιδιών στο φάσμα του αυτισμού, είναι ότι ή κοινωνία μας γνωρίζει πράγματα όσο αφορά τον αυτισμό. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η αποδοχή. Αν και μια έρευνα έδειξε ότι ένα στα 68 παιδιά της Αμερικής έχουν διαγνωστεί με αυτισμό, η κοινωνία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τα αυτιστικά άτομα και τις οικογένειές τους ως άτομα μιας κατώτερης κοινωνικής ομάδας. Αυτο αφορά τόσο την Αμερική αλλά και άλλες χώρες πλην κάποιων χωρών που τους έχει εντάξει στο κοινωνικό σύνολο χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς. Για μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς, θα χρειαστούν πρόοδοι στην πρόσβαση στην καθημερινότητα τους, σε υπηρεσίες, σε οικονομικά προσιτή υγειονομική περίθαλψη, ευκαιρίες απασχόλησης, δίκαιες αμοιβές και περισσότερες ευκαιρίες για ποιοτική εκπαίδευση.
Αυτό δεν θα γίνει από την μία μέρα στην άλλη, αλλά θα γίνει με την βοήθεια και την στήριξη του συνόλου της κοινωνίας που θα αγκαλιάσει και αποσεχτεί τον αυτισμό και όλες τις Αναπηρίες που υπάρχουν σήμερα.
Γιατί εμείς οι γονείς παιδιών με αυτισμό ή άλλες αναπηρίες μπορεί να τα φέραμε σε αυτόν τον κόσμο με τις δυσκολίες τούς και να παλεύουμε με αυτές καθημερινά, αλλά μην ξεχνάτε ότι σε αυτή την ζωή μπορεί να αποκτήσουμε εμείς ή κάποιος από το οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον κάποια αναπηρία και τότε θα καταλάβετε πως είναι να ζεις με άτομο ΑμεΑ.
Κολοκοτρώνη Όλγα
Υπερήφανη Μητέρα 2 παιδιών ΑμεΑ
Ανδρέας 23 ετών (Μέτρια Νοηματική Υστέρηση)
Μάκης 18 ετών (Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου