Τι μας διδάσκει η περίπτωση του Μάριου Ψυχάλη

Συχνά στην πολιτική ζωή της χώρας, εμφανίζονται διάφοροι «αναμορφωτές», και «σωτήρες». Άνθρωποι που ξαφνικά καταλαμβάνονται από «πνεύμα» και αναλαμβάνουν να μας λύσουν τα προβλήματα όλα. Στην γενικότερη ιστορία, μοναδικός παραμένει ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης. Στην ιστορία του Κινηματογράφου, υπήρξε ο αξέχαστος βουλευτής Καλοχαιρέτας. Στον Δήμο Λυκόβρυσης Πεύκης, έχουμε λαμπερό παράδειγμα, τον Μάριο Ψυχάλη, ο οποίος συνδυάζει τα «προσόντα» των προηγούμενων δύο.

Ενεργώντας ως Καλοχαιρέτας, ο Μάριος προεκλογικά, έχει τάξει πως θα διορίσει σε θέσεις τους πάντες. Και ως Δελαπατρίδης, έχει πει διάφορα αμίμητα, όπως ότι θα μειώσει τα δημοτικά τέλη, θα δώσει σε κάθε πρώτο νεογέννητο 2000 ευρώ, ότι θα κάνει ένα Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στην Λυκόβρυση Πεύκη, θα θεσπίσει Σχολή Γονέων(!) και πολλά άλλα, χωρίς να ξεχνάμε βέβαια και τα περίφημα 200 αρνιά που εξήγγειλε τώρα.

Κανονικά, ο Μάριος Ψυχάλης, θα αποτελούσε ένα γραφικό παράδειγμα, για να σπάσουμε πλάκα. Και όμως, κατόρθωσε να γίνει Δήμαρχος, διότι πέρα από τα «κουφά» που λέει διαθέτει απίστευτη πονηράδα. Δεν είναι μόνο ότι έψησε την Μαρίνα, τον Νικηφόρο και τον κύριο Τάκη να του δώσουν ψήφους. Αυτοί δεν ήθελαν πολύ να ψηθούν. Έψησε όμως το ΠΑΣΟΚ να του δώσει στήριξη. Και, κυρίως αυτό, έψησε τον Φωκιανό από τον χώρο της Αριστεράς, την κρίσιμη ώρα του δεύτερου γύρου, να μην βγει να πει κακό λόγο για αυτόν και ούτε να στηρίξει τον αντίπαλό του Γρηγόρη Λέων. Και αυτό το κατόρθωσε στέλνοντας μόνο μια δακρύβρεχτη επιστολή, που ο Φωκιανός πίστεψε και χτυπά το κεφάλι του τώρα. Έτσι πολλοί και από τον κόσμο της Αριστεράς, ψήφισαν τον Ψυχάλη.

Συνεπώς, η περίπτωση Μάριου Ψυχάλη, είναι ένα εξαιρετικά σπουδαίο πολιτικό μάθημα. 

Μας διδάσκει το πώς μπορεί ένας πονηρός, με παρόλες και ψήνοντας τους κατάλληλους να αναρριχηθεί στην εξουσία.

Τώρα ο Μάριος είναι Δήμαρχος.

Τι κι αν δεν κάνει όσα έταξε;

Τι κι αν όσα κάνει είναι απλώς κωλοτούμπες;

Τι κι αν όλοι γελάνε με αυτόν;

Αυτός, γελάει με όλους και θα γελάει για πέντε χρόνια.