Από το 1886 στο Σικάγο μέχρι σήμερα, υπάρχει μια κόκκινη κλωστή που ενώνει όλους τους εργαζόμενους, όλους αυτούς "...τους ανθρώπους που είναι εξαρτημένοι από τον μισθό τους"(sic!).
Μία κόκκινη κλωστή που ενώνει και δίνει συνέχεια στους αγώνες μας για καλύτερες και ασφαλείς συνθήκες εργασίες, για καλύτερες και δικαιότερες απολαβές.
Και κυρίως για το αυτό καθ' εαυτό δικαίωμα στην εργασία.
Δεν θα μιλήσουμε ιστορικά, λίγο πολύ είναι γνωστά. Γνωστή είναι και η προσπάθεια να περάσει η μέρα αυτή στις συνειδήσεις ως η μέρα που δεν πάμε στο σχολείο ή στη δουλειά αλλά πάμε να πιάσουμε τον Μάη και να φτιάξουμε στεφάνια από λουλούδια !
Που καλό είναι κι αυτό αρκεί να μην ξεχνάμε ότι "1η του Μάη δεν είναι αργία, είναι απεργία, παλεύει η εργατιά..." όπως έγραψε ο Θωμάς Μπακαλάκος και τραγούδησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Φέτος θέλουμε να στρέψουμε την προσοχή μας στους εργαζόμενους αυτής της χώρας που λόγω των πολιτικών επιλογών και της διάλυσης της εργατικής νομοθεσίας έπεσαν θύματα εργατικών ατυχημάτων/δυστυχημάτων.
Παρατηρούμε ότι τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει ραγδαία αύξηση, χωρίς να υπολογίζονται τα περιστατικά εργατικών ατυχημάτων/δυστυχημάτων της αδήλωτης εργασίας που συνήθως αφορά σε ακόμα πιο ευάλωτους συνανθρώπους μας και δεν καταγράφονται πουθενά.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων (ΟΣΕΤΕΕ) η κατάσταση είναι στην κυριολεξία τραγική. Ενδεικτικό είναι ότι μόνο το πρώτο 3μηνο του 2025 σημειώθηκαν σε όλη τη χώρα 51 εργατικά δυστυχήματα με νεκρούς, ενώ 79 εργαζόμενοι τραυματίστηκαν σοβαρά.
Με τους αγρότες, τους οικοδόμους, τους εργάτες στους ΟΤΑ και στα ναυπηγεία να είναι οι εργαζόμενοι που είχαν τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα/δυστυχήματα.
46 νεκροί το 2018, 51 το 2019, 41 το 2020 και 31 το 2021(lockdown covid), 104 το 2022, 179 το 2023.
Αυτοί δεν είναι αριθμοί και στατιστικές...είναι γονείς, παιδιά, αδέλφια, φίλοι που ξεκίνησαν να πάνε στην δουλειά τους και δεν γύρισαν ποτέ.
Μια ματιά στους τίτλους των εφημερίδων είναι αποκαλυπτική !
Διεκδικούμε προσλήψεις, ασφαλείς συνθήκες εργασίας με συλλογικές συμβάσεις και δίκαιες απολαβές.
Διεκδικούμε το δικαίωμα μας στην εργασία και να ζούμε με αξιοπρέπεια χωρίς να εξαρτόμαστε από τα επιδόματα της κάθε κυβέρνησης.
Διεκδικούμε την ζωή και όχι απλά την επιβίωση.
* Και βέβαια δεν ξεχνάμε και τιμούμε τη ματωμένη Πρωτομαγιά του '44 με τους 200 της Καισαριανής
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ
Δημοτική Κίνηση Λυκόβρυσης Πεύκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου