Η σιωπή της παράταξης γίνεται συνενοχή - Συμφωνείτε κύριε Μπόλλα ;

Η ενέργεια της αντιδημάρχου να ζητήσει αστυνομική παρέμβαση για να κάνει «συστάσεις» σε δημότισσες που της άσκησαν κριτική, σε πρώτη ματιά, βαρύνει αποκλειστικά την ίδια.
Κάθε αιρετός φέρει ατομική ευθύνη για τις πράξεις ή παραλείψεις του.
Νομικά, κάθε “αμαρτία” είναι προσωπική.
Στο πολιτικό επίπεδο όμως, τα πράγματα αλλάζουν.

Όταν μια αντιδήμαρχος, κάνει μια ενέργεια που εκλαμβάνεται ως αντιδημοκρατική ή αυταρχική, το κόστος μετακυλίεται στην παράταξη που τη στηρίζει.

Ο πολίτης δεν βλέπει την κ. Νικολαΐδου μόνο ως άτομο, αλλά ως εκπρόσωπο του δημάρχου Μάριου Ψυχάλη και της διοίκησής του.

Άρα, η πράξη της:

• πλήττει το προφίλ της παράταξης,

• υπονομεύει την εμπιστοσύνη των πολιτών,

• και πολιτικά βαραίνει όλη τη διοίκηση.

Συμπέρασμα :
Αν ο δήμαρχος αντιδράσει θεσμικά, αναγνωρίσει ότι η ενέργεια ήταν λανθασμένη και δηλώσει ότι δεν εκφράζει τη δημοτική αρχή, τότε περιορίζει τη ζημιά.

Αν όμως σιωπήσει ή τη στηρίξει άκριτα, τότε η ευθύνη συλλογικοποιείται de facto.

Σε μια δημοκρατία, η σιωπή απέναντι στην αυθαιρεσία ισοδυναμεί με συνενοχή.